Zamyślenia z kościelnej ławy

Piąta niedziela zwykła

     Gdy biznes się dobrze kręci to nie ma potrzeby nic zmieniać, tylko trzymać rękę na pulsie. Dziś czytamy o biznesie Szymona. Tak to jest gdy się jest małym przedsiębiorcą gdzie biznes zależny jest w dodatku od natury. Raz ryba bierze, raz nie. Rodzinę jakoś jednak trzeba utrzymać. Szymon po nocnych połowach wrócił z jeziora z skąpym połowem.  Raz na wozie, raz pod wozem. Był to dzień w którym Jego życie się zmieniło. Czy coś zapowiadało zmianę? Czy widać żeby oczekiwał takiej zmiany? Nie, absolutnie nie. Każdy z nas codziennie się zmaga z dniem - praca, szkoła, a na emeryturze to wizyty u lekarzy, czekanie aż ktoś przyjedzie i pomorze w posprzątaniu, przyniesie zakupy itd. Zmagania codzienności nie pozwalają na zakrzątanie sobie głowy odmianą życia. Jak człowiek młody to jeszcze myśli o zmianie pracy, ale już około 40-stki, to nie bardzo (chyba  że manager, bo wśród tej grupy obowiązują inne zasady, niekonieczne do naśladowania). Szymon nie był już młody, miał fach w ręku, doświadczenie zawodowe. Wiedział z czego żyje. Nie tylko on, ale i Jego wspólnicy Jakub i Jan.

     Każdy z nas wykonuje codziennie swoje obowiązki wynikające z pracy (nawet emerycie mają obowiązki – przecież bycie babcią, dziadkiem to wielkie obowiązki). Nie bardzo jest czas aby pomyśleć o Bogu w pracy, a tym bardziej zagościć Boga w swoim miejscu pracy. Nazwijmy to że Bóg się wprosił do łodzi Szymona, bo inaczej nie ogarnąłby tego tłumu który przyszedł posłuchać co ma do powiedzenia. Miejsce pracy uświęcone, miejsce pracy błogosławione, miejsce pracy miejscem na Słowo Boże – czy to może być w Twojej pracy?  Na ile pozwalasz Bogu wejść w Twoje miejsce pracy, na ile uświęcasz swoje miejsce pracy, błogosławisz swojej pracy? Spojrzenie na swoja pracę z perspektywy wiary, wypełniania Słowa powoduje to samo co się stało w spółce Szymona rybaka. Ilość ryb jakie złowił  mimo iż przedtem było kiepsko była przytłaczjąca, niepoliczalna. Tak się dzieje gdy się w pełnym zaufaniu zawierza pracę Bogu. Szymon przecież stwierdził „Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”. Co się wtedy stało – ryb na tyle że musiał mieć pomoc w ich wybieraniu. Niepowodzenia  w pracy się zdarzają i to nie tylko z powodu czyjejś złej woli ( zazdrości, obmawianiu, kłamstwom, itd.). Mimo dobrze wykonywanej pracy nie mamy sukcesów. Każdemu w pracy jest potrzeby sukces, bo on potwierdza,  że to co robimy ma sens i jest słuszne, przydatne, rozwojowe itd. Tu nie chodzi tylko sukces spektakularny, że się awansuje, albo będzie zasłużona premia, ale o sukces względem osobistych wyzwań. Tak jak dziecku w szkole należy uświadamiać że nie uczy się dla nas, ale dla siebie, tak w pracy mamy być z świadomością, że nie pracujemy tylko dla siebie, ale dla innych. Satysfakcja jest wtedy gdy widzę ze moje wysiłki są pożyteczne.

     Można to osiągnąć tylko swoim własnym wysiłkiem? Jak się przypatrzę na swoją pracę, teraz, z perspektywy rzędu 35 lat pracy, to muszę powiedzieć,  że nie. Sukcesy bez udziału Boga są doraźne (mogą trwać nawet latami)  i mimo wszystko niepełne. To są sukcesy jak światełka na choince na Święta Bożego Narodzenia. Światełka dają miłą atmosferę, ale sedno jest w Bożym Narodzeniu. Światełka bez Bożego Narodzenia to tylko zewnętrzny blichtr. Tak jest z modną samorealizacją, to są tylko światełka na choince, a Boże Narodzenie – gdzie?  Szymon zarzucił sieci mimo że jego doświadczanie mówiło co innego.

     Zróbmy to samo. Zawierzmy pracę Bogu, oddajmy nasze miejsce pracy Bogu ( nie chodzi o organizowanie uroczystości z pompą), oddajmy nasz ręce, umysł, wzrok te zmysły którymi pracujemy, te talenty którymi nas Bóg obdarzył wykorzystujmy dla chwały Pana. Takie podejście do pracy spowoduje że nie będziemy czuli że praca to kierat, tylko obowiązek i byle do piątku.

     Zaprośmy Boga do naszej pracy, a zmienimy jej oblicze, bo wtedy też staniemy się rybakami dusz ludzkich dla Boga.

Szczęść Boże
Krzysztof Wróblewski